شاید در انتهای جاده ای باران خورده ؛ بعد از تمام درخت ها ، پشت همهٔ کوه ها ، خیلی خیلی دور تر از اضمحلال امید ! در کور سوی خیال ، برای من هم جایی باشد! جایی که خودم در شب های غمگینم آن را باور کردم.... من هنوز هم نمی دانم که هستم!